Κόσιτσε

(Kόsice). Πόλη (236.093 κάτ. το 2001) της Σλοβακίας, πρωτεύουσα της επαρχίας Κοσικί (6.753 τ. χλμ., 766.012 κάτ.). Είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Χόρναντ, στους πρόποδες των Καρπαθίων. Διαθέτει καλό οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο και αποτελεί αξιόλογο βιομηχανικό κέντρο, με διυλιστήριο πετρελαίου και βιομηχανίες τροφίμων, επεξεργασίας ξυλείας, χαρτιού, πορσελάνης και κατασκευής μηχανημάτων. Στα νότια της πόλης, στην τοποθεσία Χούκο, ιδρύθηκε αξιόλογη σιδηρουργική μονάδα στα πλαίσια του πρώτου πενταετούς σχεδίου της Τσεχοσλοβακίας. Αποτελεί έδρα πανεπιστημίου από το 1959 και διαθέτει αεροδρόμιο. Από τα πιο ενδιαφέροντα μνημεία της πόλης είναι ο καθεδρικός ναός της Αγίας Ελισάβετ, γοτθικού ρυθμού, που άρχισε να χτίζεται το 1382 και αποπερατώθηκε στις αρχές του 14ου αι. Επίσης αξιόλογα είναι το παρεκκλήσι του Αγίου Μιχαήλ (έργο γοτθικού ρυθμού του 14ου αι.) και το δημαρχείο της πόλης, που χτίστηκε σε ρυθμό μπαρόκ το 1756. Ιστορία. Η πόλη ιδρύθηκε τον 13o αι. και ήταν ανέκαθεν αυτόνομη, ενώ στη συνέχεια εξελίχθηκε σε προτεσταντικό κέντρο. Το 1347 αποτέλεσε ελεύθερη πόλη της Ουγγαρίας. Κατά τον 17ο αι. δέχθηκε πολλές φορές τις επιθέσεις των Τούρκων και η πόλη οχυρώθηκε. Το 1920 προσαρτήθηκε στη (νεοσύστατη τότε) Τσεχοσλοβακία με τη συνθήκη του Τριανόν, ενώ κατά την περίοδο 1938-45 ανήκε στην Ουγγαρία. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου παραχωρήθηκε πάλι στην Τσεχοσλοβακία. Στις 3 Απριλίου 1945 ανακοινώθηκε εκεί το πρόγραμμα Κ. της πρώτης κυβέρνησης του εθνικού μετώπου Τσέχων-Σλοβάκων, επεξεργασμένο από το Κομουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας. Σε αυτό προβλεπόταν η ανάπτυξη της χώρας ως λαϊκού δημοκρατικού κράτους δύο ισότιμων λαών (Τσέχων-Σλοβάκων), η λύση του προβλήματος της Υπερκαρπαθικής Ουκρανίας, η εκχώρηση δημοκρατικών ελευθεριών στους εργαζομένους και η κατά τόπους εγκαθίδρυση της εξουσίας εθνικών επιτροπών, εκλεγμένων από τον ίδιο τον λαό. Το πρόγραμμα προέβλεπε ακόμη την καθιέρωση κρατικής διαχείρισης για την περιουσία των Γερμανών και των Ούγγρων ιδιοκτητών (καθώς και των συνεργατών του εχθρού), που θα διανεμόταν στους ακτήμονες και στους μικροϊδιοκτήτες. Βασική αρχή της εξωτερικής πολιτικής του υπήρξε η σταθερή συμμαχία και συνεργασία με την πρώην ΕΣΣΔ. Μετά τη διαίρεση της Τσεχοσλοβακίας το 1993 η Κ. αποτέλεσε τμήμα του ανεξάρτητου κράτους της Σλοβακίας.